Yeni Scarlett Johansson-Channing Tatum aracı “Fly Me to the Moon”, uzun süredir çürütülmüş bir komplo teorisini uzay yarışı romantik komedisinin başlangıç noktası olarak kullanıyor. 1960’ların sonunda, temkinli bir NASA, Vietnam Savaşı sırasında daha iyi halkla ilişkilere ihtiyaç olduğunu fark eder. Ortaya çıkan kampanya, gerçek görev devam ederken bile Apollo 11 görevinin sahte bir versiyonunun bir ses sahnesinde çekilmesine yol açar. Ardından hileler ve romantizm gelir.
“Fly Me to the Moon”, Ay’a inişin bir aldatmaca olduğuna dair yanlış inanca dayanan ilk film değil, ilk olarak 1970’lerde ortaya çıkan bir komplo teorisi. Mars’a sahte bir görev hakkında olan “Capricorn One” (1978), Watergate dönemindeki kurumsal güvensizliğe dokunuyor ve daha yakın zamanda “Moonwalkers” (2015), Apollo 11 inişini sahte yapmak için bir CIA ajanını bir rock grubu yöneticisiyle eşleştiriyor.
“Fly Me to the Moon”u diğerlerinden ayıran şey, gerçeğe olan ısrarı. Filmin yazarları, filmin Ay’a inişin gerçek hikayesini pekiştireceğini umduklarını söylüyorlar. Ancak komplo teorilerinin sosyal medyada yayıldığı bir Covid sonrası çağda bu mümkün mü?
Rose Gilroy tarafından yazılan ve Keenan Flynn ile Bill Kirstein’ın hikayesinden uyarlanan senaryo, bazı komplo teorisyenlerinin yönetmen Stanley Kubrick’in tarihi olayı sahtekarlıkla düzenlemede parmağı olduğuna dair inançlarına dair bir şaka da dahil olmak üzere teoriyle oynuyor. (O öyle değildi.) Ancak film nihayetinde Apollo 11 inişinin gerçekleştiğini vurguluyor.
Flynn, filmin ilk fikrinin 2016’da ortaya çıktığını söyledi. Donald J. Trump’ın sık sık “yalancı” medyayı eleştirdiği başkanlık kampanyası sırasında ulus gerçekle ilgili sorularla boğuşurken, Ay’a iniş mükemmel bir ortam oluşturdu.
