Alex Izenberg, 2003 yılının nisan ayında, 12. yaş gününde Guitar Center’a doğaçlama müzik yapmak için gitti.
Los Angeles’taki devlet okulunun şakacısıydı, dersten nefret eden ama rock’n’roll’u seven gergin ve yaramaz bir çocuktu. O da rolüne uygun giyinirdi – silindir şapkasının altına sıkıştırılmış kabarık kahverengi bir paspas ve kadife bir yeleğin üzerine asılmış siyah bir Stratocaster ile küçük, melek yüzlü bir çocuk. Guitar Center’da arkadaşları onun en iyi Hendrix’ine hayran kalırdı ve ünlü bir dinleyiciyi de kendine çekerdi.
“Çekimleri kontrol ediyorum ve ‘Kim çalıyorsa gerçekten harika bir tonu, harika bir hissi var,’ diye düşünüyorum,” eski 4 Non Blondes şarkıcısı ve pop şarkı yazarı Linda Perry telefonla verdiği röportajda hatırladı. “Yaşlı, deneyimli bir adam görmeyi bekliyordum. Ama yüksek su pantolonu ve büyük gözlükler takan bu aptal küçük çocuğu gördüm. Aşık olmuştum.”
Perry her şeyi bilmek istiyordu: Izenberg’in anne ve babası müzisyen miydi? Çalmayı nereden öğrendi? O alet evde var mıydı? Izenberg kıkırdayıp hayır dediğinde, Perry onun için 5.000 dolar ödeyerek “fiesta kırmızısı” bir Fender Relic ve bir Marshall amfi satın aldı. Perry de numarasını bıraktı, böylece Perry onu arayıp, ergenlik öncesi üçlüsü Din Caliber’ı görmesi için yalvarmaya başladı. “Mini bir Zeppelin veya Beatles’tı, hepsi virtüöz tipi dahilerdi,” dedi. “‘Tamam, sizi içeri alacağım’ dedim.”
Izenberg, “Hayat her zaman mantıklı değildir; çoğu zaman da değildir” dedi. Kredi… Peyton Fulford, New York Times için
Izenberg, gençlik şöhretinin yolunda hızla ilerledi. Müziğe odaklanmak için evde eğitime geçti. Perry, grubu bir yapımcıyla tanıştırdı. Grup adını Paper Zoo olarak değiştirdi, onun plak şirketi için bir EP kaydetti ve 2009’da Roger Daltrey ile turneye çıktı. Ancak 18 yaşındayken, Izenberg, grubun retro-rock’ı artık onu Grizzly Bear, Animal Collective, Fleet Foxes gibi takıntı haline gelen indie-rock gibi heyecanlandırmadığı için gruptan ayrıldı.
Kötü haberler kısa sürede büyüdü. Uzun zamandır birlikte olduğu kız arkadaşı onu terk etti. Ebeveynleri ayrıldı ve evlerini kaybettiler. Büyükannesinin yanına taşındı. Ve orada, patlamış mısır tavanındaki lekelerde ve televizyon ekranının yansımasında yüzler görmeye başladı. 2012’de, 21 yaşındayken, Izenberg’e şizofreni teşhisi kondu.
