Eylül 2016’da, aktris Jodie Foster’ı etkilemek için çılgınca bir girişimde bulunan Başkan Ronald Reagan’ı vurduktan otuz beş yıl sonra – akıl hastalığı nedeniyle suçsuz bulunduğu bir suç – John W. Hinckley Jr., Washington, DC’deki St. Elizabeths psikiyatri hastanesinden taburcu edildi. Oradan, yaşlı annesi Jo Ann ile birlikte bir golf sahasının 13. deliğine bakan büyük bir evde birkaç yıl yaşadığı Williamsburg, Virginia’ya taşındı. Tahliyesini onaylayan federal mahkeme, bunu belirli koşullarla yaptı. Bunlardan biri, medyaya konuşmamasıydı. Bir diğeri ise, başarısız suikast girişiminden önce birkaç yıl boyunca şarkı yazarı olan ve psikiyatrik tedavisinin bir parçası olarak müzik yapmaya devam eden Hinckley’in, bakımından sorumlu tedavi ekibinin özel onayı olmadan, eserlerinin hiçbirini anonim olarak bile olsa kamuoyuna açıklamamasıydı.
Tutuklanmasının ardından Hinckley’e, diğer rahatsızlıkların yanı sıra, atipik psikoz ve şiddetli narsisistik kişilik bozukluğu teşhisi kondu; aşırı tuhaf ve şiddet içeren eylemleri, ünlü olma konusundaki toksik hayranlığı ve bu eylemlerin kendisine getirdiği şöhrete karşı egomanik bir sevinçle bağlantılıydı. Hinckley’in tedavisi başarılı olmasına ve yargıç, onun tekrar suç işleme riskinin çok düşük olduğuna ikna olmasına rağmen, kısıtlamalar, onun ne medya tarafından kur yapmasını ne de medya tarafından kur yapılmasını ve serbest bırakıldıktan hemen sonra zihinsel istikrarının yaygın ilgi nedeniyle tehdit edilmemesini sağlamak içindi.
2022’de, annesinin ölümünden kısa bir süre sonra, bu kısıtlamaların sonuncusu kaldırıldı. Ronald Reagan’ı – Timothy McCarthy adlı bir Gizli Servis ajanı, Thomas Delahanty adlı bir polis memuru ve kalıcı olarak sakat kalan Reagan’ın basın sekreteri James Brady ile birlikte – vurduktan kırk yıldan fazla bir süre sonra, 67 yaşında gerçekten özgürdü. Hinckley o zamana kadar bir Twitter hesabı açmış ve binlerce takipçi toplamıştı. Kısıtlamaların kaldırıldığı gün olan 15 Haziran 2022’de şunları paylaştı: “41 yıl 2 ay ve 15 gün sonra, SONUNDA ÖZGÜRLÜK!!!” Takipçi kitlesi arttı ve platformunu hızla müzik yayınlamak ve yaklaşan konserlerini tanıtmak için kullanmaya başladı. Toplamda bir düzine performans duyurmuştu. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu gösteriler çok fazla ilgi gördü ve biletleri tükenmeye başladı. Ancak mekanlardan gelen isimsiz tehdit e-postaları da dahil olmak üzere gelen tepkiler sonucunda, sahneye çıkmasına fırsat kalmadan bunların hepsi iptal edildi.
Bu, Hinckley’i sosyal medyada şehvet düşkünü bir ilgi figürü haline getirdi. Örneğin, yaklaşan bir gösteri için heyecanını, kameraya donuk ve tamamen duygusuz bir ifadeyle baktığı bir özçekimle birlikte paylaştığında, yanıtlar ironik nükteler ve şakalardan oluşan bir koroydu. Birisi Travis Bickle’ın alkışladığı bir GIF ile yanıt verdi – Hinckley’in suçuna ilham veren kötü şöhretli “Taxi Driver” ve filmde genç fahişe Iris’i oynayan Jodie Foster’a olan saplantısına bir gönderme. “Yeni işlerini duymadım ama önceki çalışmalarını seviyorum” yazıyordu bir diğeri. (Hinckley’in “erken dönem çalışmaları” hakkındaki şakalar onu çevrimiçi olarak her yerde takip ediyor.) İnternetteki varlığıyla karşılaşan insanların çoğu için Hinckley absürt ve özünde Amerikan sapkınlığıydı: başkanı vuran ve neredeyse öldüren ve bir şekilde barış, sevgi ve kurtuluş hakkındaki şarkılarını söylemek için hala hayatta olan bir adam.
Hinckley, Haziran ayında Virginia, Williamsburg’daki ofisinde. Kredi… Stefan Ruiz, New York Times için
Sonra, o neredeyse suikast olayından 43 yıl sonra, Pensilvanya’nın Butler kentinde, Thomas Matthew Crooks adında 20 yaşında yalnız bir adam, yarı otomatik bir tüfekle Donald Trump’a birkaç el ateş ederek eski başkanın sağ kulağını yaraladı ve zaten karanlık ve kaotik olan dünyayı daha da karanlık ve kaosa sürükledi. Hinckley şimdi farklı bir ilgi odağı haline geldi. Saldırıdan sonra, artık X olarak bilinen platformda şu mesajı paylaştı: “Şiddet, gidilecek yol değil. Barışa bir şans verin.” Silahlı garip, hasta ve yalnız bir genç adam tarafından öldürülen eski kahramanı John Lennon’dan alıntı yapıyordu. Tweet, artık tahmin edilebilir bir tepkiyi tetikledi. Jodie Foster’ın perili göründüğü (“Umarım bunu görür dostum”) ve Travis Bickle’ın aynada kendi kendine konuştuğu GIF’ler vardı. The Guardian’da “Reagan’ı Suikast Etmeye Çalışan Adam ‘Şiddet, Gidilecek Yol Değil’ Diyor” başlıklı bir makale vardı. “İnsanlar çoğunlukla bu mesaja, işlerin daha da kötüye gittiğinin kanıtı olarak tepki verebiliyordu.
