Olimpiyat Oyunları uzun zamandır örtük bir kuralla yönetiliyor: Eğer taraftarlar güzel bir şey söyleyemiyorsa, hiç söylememeliler. Sporlarının zirvesine ulaşmak için yıllarını vermiş sporculara yuhalamak, ıslık çalmak ve laf atmak, Uluslararası Olimpiyat Komitesi başkanı Thomas Bach’ın bir zamanlar söylediği gibi “kabul edilemez”. Yuhalamak, tabu.
Ancak Fransızlar açısından bir istisna var gibi görünüyor: Arjantin’in gök mavisi ve beyazını giyen herkes.
Paris Oyunları’nın ilk birkaç gününde, Arjantin Marsilya’daki bir erkek futbol maçı öncesinde, sırasında ve sonrasında yuhalandı. Erkek rugby yedili takımı dolu Stade de France’da her göründüğünde üç gün boyunca yürekten yuhalandı. Ve bu rugby oyuncularından biri topa dokunma cesaretini gösterdiğinde tekrar yuhalandı.
Arjantin takımı Cumartesi akşamı Güney Paris Arena’da erkekler voleybol turnuvasında ilk maçına çıktığında, milli marşı bir kez daha, ancak biraz daha yumuşak bir şekilde, yuhalandı.
Düşmanlık, ülkenin bazı muhaliflerinin neler olup bittiğini merak etmesine neden oldu. Avustralyalı bir rugby yedili oyuncusu olan Nicholas Malouf, gerginliğin ardındaki “arka planı bilmediğini” söyledi. Aynı sporda Kenya’yı temsil eden Antony Mboya, yerel Fransız kalabalığının sadece “zayıf bir takımı desteklediğini” varsaydı.
Gerçekte, düşmanlık çok daha hedefli. Her iki taraf da Fransa’nın şu anda Arjantin’den pek hoşlanmadığını anladı. “Bizim için gerçek bir rekabet haline geldi,” dedi hem takımının rugby yedili mücadelesini izlemek hem de biraz alay etmek için seyahat eden bir Fransız taraftar olan Jules Briand.
