Hepimizin, görünüşümüz hakkında iyi hissetmediğimiz günler vardır. Pandemi boyunca, yeme bozukluklarını çevreleyen artan tetikleyiciler ile birlikte zihinsel sağlığımız üzerinde devam eden baskı, özellikle vücut imajı ile mücadele edenleri zorlaştırdı. Bazı insanlar için görünümleri ile ilgili endişe, günlük yaşamlarına müdahale eden her şeyi kapsayan bir saplantıdır. Bu duruma vücut dismorfik bozukluğu (BDD) denir.
Toronto Üniversitesi’nde BDD konusunda uzmanlaşmış bir psikiyatri profesörü olan Jamie Feusner, 40 kişiden birinde vücut dismorfik bozukluğu olduğunu söylüyor. Yine de, durum yeterince incelenmemiştir ve gözden kaçırılması kolaydır. “BDD’li birçok insan, fiziksel bir sorunları olduğunu düşündükleri için buna sahip olduklarına inanmıyor veya bilmiyorlar” diyor.
İşte BDD hakkında bilmeniz gerekenler, belirtilerini nasıl tanıyacağınız ve onu tedavi etmek için neler yapabileceğiniz.
Beden dismorfik bozukluğu nedir?
Vücut dismorfik bozukluğu veya vücut dismorfisi, genel güvensizliklerin veya kişinin görünüşünden hoşlanmamanın ötesine geçer. Feusner, “İnsanların görünüşleriyle ilgili bir şeyin ‘kusurlu’ ve ‘çirkin’ olduğunu yanlış algıladıkları bir psikiyatrik bozukluk” diye açıklıyor. BDD’nin etkileri, vücudunuzun bir bölümünün deforme olduğunu düşünmekten, gözeneklerinizin boyutu veya yüzünüzdeki çizgiler gibi küçük şeylerin gerçekte olduğundan daha belirgin olduğunu algılamaya kadar değişir.
Windsor, Ont’ta Bulimia Anoreksiya Nervoza Derneği (BANA) ile çalışan bir doktor olan Alexandra Figaro, “Ortalama bir insanın vücudunda veya görünüşünde hoşlanmadığı şeylere kıyasla çok abartılı” diyor . “Örneğin, sadece ‘Burnumun şeklini sevmiyorum’ değil, ‘burnum korkunç’ gibi bir takıntı haline geliyor.” Bu nedenle, vücut dismorfisi olan insanlar genellikle kendilerini bir kısır döngü içinde bulurlar. öz denetimden.
BDD’nin belirtileri nelerdir?
BDD’li birinin buna sahip olduğunu anlaması zordur, ancak dikkat edilmesi gereken bazı işaretler vardır. Başlangıç olarak, vücut dismorfik bozukluğu olan insanlar, diğerlerinin göremediği bir şey görürler. Feusner, “Algıladıkları ile çevrelerindeki insanların görünümleri hakkında söyledikleri arasında bu tutarsızlık varsa, bu BDD olabileceğinin bir işaretidir” diyor.
Vücut dismorfisi olan kişiler, görünüşlerini kontrol etmeye veya “düzeltmeye” çalışmak için zaman alan davranışlara yol açan müdahaleci düşüncelerle uğraşırlar. Feusner, “Düşünmek istemeseler bile, düşünmekten kendilerini alamıyorlar” diye açıklıyor. “Sadece onlara geri dönmeye devam ediyor.”
Aynaya nasıl baktığınızı tekrar tekrar kontrol etmek, görünüşünüzde sevmediğiniz şeyleri gizlemek için kıyafetleri denemek için çok zaman harcamak, sık sık başkalarından güvence istemek, aşırı egzersiz yapmak ve hatta kozmetik prosedürler aramak, tüm yaygın belirtileridir. BDD. Feusner, vücut dismorfisi olan kişilerin ortalama olarak günde üç ila sekiz saatini bu düşüncelere sahip olarak veya bu tür eylemlerde bulunarak geçirebileceğini söylüyor.
Bu başa çıkma davranışları geçici bir çözüm sunsa da zamanla sorunu daha da kötüleştirir: muhtemelen utanç, endişe, depresyon ve hatta intihar duygularına yol açar. Uzun vadede, Feusner, BDD’li kişilerin madde bağımlılığı ile uğraşmasının ve sosyal beceriler geliştirmede veya ilişkilerde gezinmede sorun yaşamanın yaygın olduğunu söylüyor.
Feusner, beden dismorfisi, obsesif-kompulsif bozukluk (OKB) veya anoreksiya nervoza gibi yeme bozuklukları gibi sürekli düşünceleri ve zorlayıcı davranışları içeren diğer durumların yanında gelişebilir , diye ekliyor Feusner. BDD’li kişilerin yaklaşık üçte birinin yeme bozukluğu olduğunu ve bunun tersi olduğunu söylüyor.
“İki problem birlikte izleniyor gibi görünüyor ve her iki problemin de OKB ile bir ilişkisi var” diyor. “Muhtemelen bu üç sorunun hepsine katkıda bulunan bazı altta yatan nörobiyoloji ve muhtemelen genetik var, bu yüzden paralel olarak gelişebilirler.”
BDD, insanların kendileriyle ve başkalarıyla etkileşim biçimini etkileyebilir. “Aynalardan kaçınmak ve insanların fotoğraflarını çekmekten kaçınmak isteyebilirler” diyor. “Dışarı çıkmaktan ve diğer insanların yanında olmaktan bile kaçınabilirler.” Bu, gündüz saatlerinde dışarı çıkmamayı veya görülme korkusuyla kalabalık alanlardan uzaklaşmayı içerebilir. Figaro, beden dismorfisinden kaynaklanan kaçınmanın o kadar aşırı olabileceğini ve insanların sosyal hayatlarını ihmal etmelerine, okulu kaçırmalarına ve hatta işlerini kaybetmelerine neden olabileceğini söylüyor.
BDD’ye ne sebep olur?
BDD, erkekleri ve kadınları neredeyse eşit olarak etkiler ve tipik olarak erken ergenlik döneminde başlar. Tedavi edilmediğinde kronikleşebilir. “Çoğu insan BDD’den büyümez; yetişkinlikte de buna sahip olmaya devam edecekler ve tüm yaşamları boyunca buna sahip olabilecekler” diyor Feusner. “60’larında ve 70’lerinde buna sahip olan hastalar gördüm.”
BDD’nin nedenleri değişir, ancak araştırmalar, önemli bir genetik bileşenin dahil olduğunu göstermektedir . BDD semptomları, Feusner’in “benzersiz çevresel olaylar” olarak adlandırdığı yaşanmış deneyimlerden de kaynaklanabilir. Bunlar, istismar, zorbalık, duygusal ihmal veya genç yaştan itibaren dış görünüşe çok fazla baskı yapılması gibi çocukluktan gelen durumları içerebilir.
BDD’yi nasıl tedavi edebilirsiniz?
Beden dismorfik bozukluğunu ele almanın önündeki en büyük engellerden biri, insanları tedaviye başlamaktır çünkü tedavi edilmeye değer bir sorunları olduğunu fark etmeyebilirler.
“Birisi [görünümleri] hakkında çok endişeli olduklarını ve bunun bir anlam ifade etmediğini fark edebilir, ancak bunun tedavi görebilecekleri bir zihinsel sağlık bozukluğu olarak sınıflandırıldığının farkında değiller” diyor. Figaro. “Bunun tartışılabilecek, değerlendirilebilecek [ve] ele alınabilecek bir şey olduğunun farkında olmayabilirler.”
Sevilen birinin BDD’ye sahip olabileceğinden şüpheleniyorsanız, empati kurmak önemlidir. Feusner, “Genellikle işe yaramaz ve birisini çirkin olmadığına ikna etmeye çalışmak ters tepebilir” diyor ve bu yaklaşımın insanları geçersiz veya yanlış anlaşılmış hissettirebileceğini de sözlerine ekliyor.
Birini tedavi ettirmeye çalışırken, görünüşlerinin kendilerine neden olduğu ıstırap hakkında bir ruh sağlığı uzmanıyla konuşmalarını nazikçe önermeye odaklanmanın en iyisi olduğunu söylüyor. “Kişi görünüşünün belirli bir şekilde olduğuna ikna olsa bile, bazen depresyon, kaygı ve takıntılı düşünceler açısından bu konuda nasıl hissettiği konusunda yardıma ihtiyaç duyduğu konusunda hemfikir olacaktır.”
Feusner, tedavinin iki dayanak noktasının ilaçlar (depresyon ve anksiyeteyi tedavi etmek için de kullanılabilen serotonin geri alım inhibitörleri gibi) ve terapi olduğunu söylüyor. Bunlar, vücut dismorfisinden kaynaklanan duygusal etkileri hafifletmeye yardımcı olur.
Araştırma yoluyla, Feusner ve diğer bilim adamları, BDD’li kişilerin beyinlerinde görsel bilgileri farklı şekilde işlediğini ve bu da onların görünüşlerine dair çarpık bir algıya sahip olmalarına neden olduğunu keşfettiler. Mevcut tedaviler çarpık benlik görüşünü ortadan kaldırmazken, insanların BDD’nin neden olduğu zararlı düşünce ve eylemlerden kaçınmasına yardımcı olabilir.
Feusner, “İnsanlar, yaşamlarını etkilemediği ölçüde semptomlarının gerçekten önemsiz olduğu bir noktaya gelebilirler” diyor. “İnsanların temelde tam bir ustalık kazandıkları bir noktaya geldiklerini gördüm.”
Sonuç olarak, vücut dismorfik bozukluğunu erken teşhis etmek ve ele almak, etkilerini en aza indirmenin en iyi yoludur. Bir sağlık hizmeti sağlayıcısının uygun tedavisiyle, BDD’li kişiler kendilerinde sevmedikleri şeyleri görmeye devam edebilirler, ancak artık sağlıksız davranışlarda bulunmamak için doğru araçlara sahip olacaklar.
