İhtiyacı olan bir arkadaşın gerçekten bir arkadaş olduğunu söyleyen eski bir söz vardır… Ama vahşi bir hayvan aynı zamanda bir insanın arkadaşı olabilir. Bu tür hikayeler, bir kez daha dünyamızda iyi insanların bulunmadığından emin olmamızı sağlıyor.
Her şey 1941 baharında Alaska’daki Kupreyanova Adası’nda oldu. Altın arayan bir adam dere boyunca dolaştı. Aniden ağaçların arasında bir şey fark etti. Yerde yatan kocaman bir kurt gördüğünde içini bir korku kapladı. Adam yakından baktıktan sonra hayvanın bir tuzağa düştüğünü fark etti. Yaklaşınca canavar daha da uzaklaşmaya çalıştı ama başaramadı. Adam bunun bir kurt değil, bir dişi kurt olduğunu fark etti – meme uçları sütten şişmişti. Bu, aç bebeklerin yakınlarda bir yerde onu beklediği anlamına geliyordu.
Adam kurdu kurtarmak istedi ama kadının saldırganlık gösterip ona saldırabileceğini düşündü. Bu yüzden önce yavruları bulmaya karar verdi. İnine giden kurdun izlerini aramaya başladı. Ayak izleri karda hala görülebiliyordu, bu yüzden kahraman biraz yürüdükten sonra bir delik gördü. Oradan hüzünlü bir sızlanma geldi. Aç yavrulardı. Hepsi canlıydı ama çok zayıftı. Adam, annesinin uzun süredir tuzağa düştüğünü fark etti. Yavruları bir torbaya koydu ve hızla yaralı hayvana taşıdı.
Yere geldiğinde kurt, yavrularının kokusunu aldı. Ayağa kalktı ve acı bir şekilde uludu. Sonra adam yavruları serbest bıraktı ve annelerine koştular. Bebekler süt emmeye başladı, ama her şey o kadar neşeli değildi – anneleri acı çekmeye devam etti. Tuzak, pençeyi gittikçe daha sert ısırdı ve yara daha da derinleşti. Adam içtenlikle yardım etmek istedi, ancak avcı adama güvenmedi ve tehditkar bir şekilde hırladı.
Adam kurdun uzun zamandır yemek yemediğini fark etti. Yolda kardan çıkmış bir geyiğin cesedini gördüğünü hatırladı. Kahraman hızla oraya gitti ve talihsiz tutsak için etle geri döndü. Parçaları hızla yutmaya başladı ama doyduğunda bile yanına kimseyi yaklaştırmadı. Sonra cesur kurtarıcı, bir kulübe inşa ederek yanına bir kamp kurdu. Adam yavrularla oynadı ve annelerini besledi. Hayvanı tuzaktan kurtarmak için onun güvenini kazanması gerekiyordu. İkinci günün sonunda kurt adama hırlamayı bıraktı ve ona yaklaşmasına izin verdi. Tuzağı açtı ve onu serbest bıraktı.
Kurt, yavrularla birlikte kaçabilirdi, ama o geldi ve adamın ellerini yaladı ve ardından onu takip etmesi için uzun süre onu çağırdı. Cesur kahraman, yavrularıyla hayvana tepesinde bir sürü bulunan tepeye kadar eşlik etti. Vedalaşarak yanlarından ayrıldı.
4 yıl sonra, altın arayıcısı o adaya döndü ve ormanda yürürken kurdu bıraktığı yere geldi. Ama sonra bir uluma duydu ve avcının ona yaklaştığını gördü. Aynı kurtarılmış kurt olduğu ortaya çıktı. Kurtarıcısını selamlamak için dışarı çıktı.
