Amerika Birleşik Devletleri’nde yaşayan bir Litvanyalı olan Darius Sasnauskas, her zaman vahşi yaşamı çok sevmiştir. Bu nedenle, gözlerinin önünde bir geyik doğum sahnesi açıldığında, bir doğum günü hediyesi çocuğu gibi heyecanlandı. Yellowstone Ulusal Parkı’ndan çok uzakta olmayan arka bahçesinde oldu. Ancak, manzaranın güzelliği Tabiat Ana’nın yolu tarafından gölgede bırakıldı.
Ne yazık ki, yeni doğan iki geyikten biri yaralandı ve ailesine ayak uyduramadı, bu yüzden geride kaldı. Ufaklığın kaderi daha başlamadan mühürlenmiş gibiydi, ama neyse ki Darius işleri tersine çevirdi.
Yeni doğan geyiğin vahşi doğada tek başına bir şansı olmazdı, bu yüzden kibar adam vahşi hayvanları evcil hayvan olarak beslemeye karşı olsa bile onu beslemeye karar verdi. “Geyik yavrusu çaresizdi,” adam anlattı Dodo . “O gün daha erken doğdu… Vahşi hayvanların evcil hayvan olarak tutulmasını desteklemiyorum. Ama bu [a] özel bir durumdu.”
Önden sonra zor ama bir o kadar da güzel bir rehabilitasyon süreci başladı. Darius, çaresiz yaratığı ona bakması için evinin içine aldı. Önce ön bacak yaralanmasıyla ilgilendi, sonra onu nasıl beslemesi gerektiği konusunda biraz araştırma yaptı. Her 3-4 saatte bir, Darius kurtarma yavrusunu sütle besledi ve bazen annesinin yaptığı gibi yüzünü yaladı. Hepsi zavallı küçük şeyi olabildiğince rahat hissettirmek için.
Zamanla, yavru geyik için işler daha iyi ve daha iyi görünmeye başladı. Kendini cankurtaranının ve onun sevgili evcil hayvanlarının (bir köpek ve bir kedinin) yanında, her ikisi de kurtarma geyiğiyle arkadaş olan evindeymiş gibi hissetti. Bir zamanlar çok güçsüz yaratık olan küçük geyik güçlendi ve ayrıca yaralı bacağını tamamen iyileştirdi.
Zamanı geldiğinde, Darius onu ait olduğu yere, vahşi doğaya geri bırakmayı umuyordu. Ancak Darius ve ailesiyle geçirilen anlar vahşi yaratık tarafından fark edilmeden geçmedi. Onunla kahramanı arasında güçlü bir bağ vardı, bu yüzden ormana geri dönmek yerine, yavru geyik ona ikinci bir yaşama şansı veren adama geri dönmeye devam etti.
Darius, “İlk günden beri yavru geyiği doğaya salmayı umuyordum,” dedi. “Bana çok fazla bağlanmamasını umuyordum çünkü bu onun vahşi doğada hayatta kalmasını çok zorlaştıracaktı.” Sonunda, kurtarıcı yavru geyik bir gün içinde ailesine kavuştu! “[Aileyi] serbest bırakıldıktan sonra birçok kez gördüm, ayrıca onları son zamanlarda sonbaharda da gördüm.”
