Gazze’de zeytin ağaçları, çiçek bahçeleri, fabrikalar, mağazalar ve onlarca yıldır inşa edip baktıkları evler vardı. Aile fotoğraflarında, biblolarda, işlemeli şallarda saklı anıları vardı. Sürmeleri gereken arabaları, katılmaları gereken dersleri ve dakikalar uzaklıktaki plajları vardı.
Şimdi, on binlerce Filistinlinin kaçtığı Mısır’ın başkenti Kahire’de, kendilerini betona bakan kiralık dairelerde buluyorlar. Çok az iş beklentileri, azalan birikimleri ve çocukları için okulları yok — güvenli olduğunu bildikleri yeni bir dünya, ancak pek de gelecek gibi hissettirmiyor.
Mısır’da yasal bir statü olmadan ve Gazze’nin ne zaman tekrar normal hayata benzer bir hayat sunabileceğine dair bir netlik olmadan, çoğu kişi sıkışmış durumda: hayatlarını inşa edemiyor, üçüncü bir ülkede şanslarını deneyemiyor veya evlerine dönmeyi planlayamıyorlar.
Fiziksel olarak Filistinliler Mısır’dalar. Zihinsel olarak artık var olmayan bir Gazze’nin anısına tutunuyorlar.
“Hayatımızda bunun sadece geçici bir dönem olduğu hissine kapılıyoruz,” diyor Aralık ayında ailesiyle birlikte Gazze’den Mısır’a gelen 60 yaşındaki Nahla el-Beşti. Gelir için çaresizce, yakın zamanda küçük kiralık mutfağında nar ekşisi ve diğer Filistin yiyeceklerini satmaya başladı, eski bahçesindeki meyve ağaçlarını özlüyordu.
“Gerçek hayatlarımızı geri istiyoruz,” dedi. “Boğulduğumu hissediyorum.”
El-Beşti Hanım’ın Gazze’de yıkılan evinin görüntüleri.
