Pist yakınında iki küçük ve çok ince köpek yavrusu oturuyordu. Birbirlerine sarıldılar. Üç aylık gibi görünüyorlardı. Birkaç dakika önce burada terk edilmişler, durmuş bir arabadan atılmışlar. Uzak bir yerde, en yakın kasabadan ya da en azından bir köyden çok uzakta.
Yavruların kafası karışmıştı, ne yapacaklarını bilmiyorlardı. Bir orman ve bir otoyolla çevriliydiler, arabaların durmadan büyük bir hızla koştuğu bir yol. Bütün bunlar yavruları çok korkuttu ve onları tüm güçleriyle yere yapışmaya zorladı.
Ama çocuklar şanslıydı. Gönüllüler tam o sırada geçiyordu.
Çok şaşırdılar, çünkü kısa bir süre önce yolları ters yöne uzandığında, yol kenarında hiç köpek yoktu. Yakında duran sürücülerden biri, köpek yavrularının oldukça yakın zamanda burada bırakıldığını ve on dakika geçmediğini bildirdi.
Yavruların bu pozisyonda bırakılmaması gerektiğini anlayan gönüllüler, onları veterinere götürdü.
Yavruların her yeri titriyordu ve onları kurtaran kızlara korkuyla baktılar. Açıkça birbirlerinden ayrılabileceklerinden korktular.
Veteriner kliniğinde, yavru köpekler hala son derece dikkatli davrandılar. Masaya bastırdılar. Masha, erkek kardeşinin arkasına saklanmaya çalıştı ve Sasha, daha az korkmamasına rağmen, onu potansiyel tehlikelerden korumaya çalışarak onu kendiyle örttü.
Her iki yavruda da piroplazmoz olduğu bulundu. Eğer şimdi alınmamış olsalardı, çocuklar uzun yaşayamazdı. Gönüllüler yanlışlıkla onlara rastladığı için çok şanslıydılar.
Klinikten sonra köpekler gönüllüler tarafından alınacaktı. Ancak aynı gün, akşama kadar vaat ettiklerini yapamayacaklarını bildirdiler. Mesela, karar pervasızdı ve koşullar değişti. Yolu yok dediler.
Yavruların, geceyi geçirebilecekleri bir kabinin bulunduğu bir vadiye götürülmesi gerektiği ortaya çıktı. Ne de olsa insan evinde onlara yer yoktu.
Çocukların sadece onları yolda terk eden ev sahipleri tarafından değil, barınma sözü veren ve sonra fikrini değiştiren gönüllüler tarafından da ihanete uğradığı ortaya çıktı.
Bu köpekleri vadide bırakmanın bir yolu yoktu! Hastalıkları oldukça ciddi olduğu için bakıma ve tedaviye ihtiyaçları vardı. Onları soğuk gece havasında bırakmak çok riskli. Böyle bir durumda neler olabileceğini kim bilebilir?
Sonuç olarak, başka bir gönüllüden kiralık bir evde sıcak bir yer bulundu. Orada başka birçok hayvan yaşıyordu. Bu yüzden bu fikir kimseye iyi gelmedi: Zaten hasta olan köpek yavrularının durumu, diğer serserilerle temastan yalnızca daha da kötüleşebilirdi. Ama başka seçenek yoktu, tek sığınak seçeneği olduğu ortaya çıktı. Çocuklar dışarıda kalsaydı, o gece hayatta kalamayabilirlerdi. Onların kederli gözlerine bakan hiç kimse bu kadar acımasız davranamazdı.
Yavrular geceyi evde ısındıkları ve beslendikleri evde geçirdiler. Masha ve Sasha yan yana uyuyor, birbirlerine sarılıyorlardı. Sabaha kadar insanlara karşı o kadar ihtiyatlı değillerdi ve hatta kendilerinin okşanmasına izin verdiler. Yavrular neredeyse sonsuza kadar birbirlerinin arkasına saklanmayı bıraktılar. Bu, gönüllüleri memnun edemezdi. Bu çocukları daha önce hiç kimse sevmemiş gibi görünüyordu, sadece insanlardan gelen sıkıntılara ve soğuk muameleye katlanmaları gerekiyordu. Yavru köpeklerin kısa yaşamları, bazen daha yaşlı köpeklerin gücünün ötesinde olan birçok denemeyle karşı karşıya kaldı.
