İnceleme: ‘Oh, Mary!’yi Yılların En İyi Yaz Komedilerinden Biri Yapan Nedir?

Kendilerinden önceki pek çok kişi gibi, “Oh, Mary!” yaratıcı ekibinin üyeleri de aşağılayıcı bir sıfatı gururla bir onur madalyası olarak geri alıyorlar.

“Tuhaf” demek istemiyorum; onlar bunu çoktan geçtiler. “Aptal” demek istiyorum.

Yazarı ve yıldızı Cole Escola, dinleyen herkese “Ah, Mary!”nin “en aptalca oyun” olduğunu söylüyor.

Yönetmeni Sam Pinkleton, “Derin aptallığa karşı büyük bir açlık duyuyorum” diyor.

Çok fazla itiraz ediyorlar. “Oh, Mary!” aptalca, abartılı, hatta anlamsız olabilir, ancak “aptalca” olduğunu düşünmüyorum. Aksine, Perşembe günü Lyceum Tiyatrosu’nda açılışı yapılan oyun, yılların en iyi hazırlanmış ve en titizlikle yönetilen Broadway komedilerinden biri. Bu birçok düzeyde sürpriz ve her düzeyde bir armağan.

Başlangıç ​​olarak, günümüzde pek fazla komedi görmüyoruz, gülmekten keyif alabileceğiniz türden değil. Türün en çağdaş örnekleri — örneğin Robert O’Hara’nın “Bootycandy” ve Bruce Norris’in “Clybourne Park”ı — formu doktorların kusturucuyu kullandığı şekilde kullanıyor: Gag’ları kusturmanızı istiyorlar. Ancak tamamen ciddiyetsiz olan “Oh, Mary!” bu anlamda tıbbi değil. Sadece kahkahalarla nefesinizi kaybetmenizi istiyor, özellikle de sonunda bir dizi ters şokla, o kadar akıllıca tasarlanmış ve uygulanmış ki çok komikler.

Ancak öncül zaten bir şaka. Mary Todd Lincoln’ün (Escola, bir yurt büyüklüğünde çember etekle) ilk aşkı olan kabareye, “çılgın karışımlar” ve diva davranışları için yerleşik bahanelere geri dönmeyi özlediği bir arka plan hikayesini başka nasıl tanımlardınız?