Çarşamba günü Cumhuriyetçi Parti Ulusal Kongresi’nde konuşan Ohio Senatörü JD Vance, Donald J. Trump’ın en son ve potansiyel olarak en önemli çırağı olarak, ana haber bültenlerinde bu görevi kabul eden kişi oldu.
Yıllarca “The Apprentice”in sunucusu olarak Bay Trump, genç yalvaranlarla dolu toplantı odalarından himayecilerini seçti. Onay almak için ince bir sanat vardı. Onu gücendirirseniz, kovulabilirsiniz; çok susamış görünürseniz, siz de kovulabilirsiniz. Önemli olan kendiniz olmak ama aynı zamanda o olmak, bir ayna olmak ama pohpohlayıcı bir ayna olmak, patronun kulağına hoş gelmek için otomatik ayarlanmış bir yankı olmaktı.
Bay Vance, Senato’daki iki yılının çoğunu başkan yardımcısı adayı olmak için seçmelere katılarak, bir ilişki geliştirerek, Never-Trumper mürtedliği için özür dileyerek ve yakın zamanda Biden kampanyasının söylemini Bay Trump’a yönelik suikast girişimine “doğrudan” öncülük ettiği gerekçesiyle suçlayarak geçirdi.
Çarşamba gecesi adaylığını kabul eden aday, kendisini sadık bir savaşçı, ideolojik bir mirasçı ve kökleri Appalachia ve Rust Belt’e dayanan işçi sınıfının minnettar bir evladı olarak tanıttı.
Sahne müziği olarak Merle Haggard’ın “America First” şarkısını kullanan Vance, konuşmasına Bay Trump’ı överek başladı: “Politikaya ihtiyacı yoktu,” dedi Bay Vance, “ama ülkenin ona ihtiyacı vardı.” Bay Trump, sanki sezon finalinde bir kazananı izliyormuş gibi bölünmüş ekranda gülümseyerek baktı.
Kendini tanıtma aşamasına gelindiğinde, Bay Vance’in bir avantajı ve bir zorluğu vardı. “Hillbilly Elegy” anı kitabında daha önce anlattığı bir hikayeyi anlatıyordu ve Ron Howard da 2020 film uyarlamasında aynısını yapmıştı.
