Paris’teki Olimpiyat Oyunları’na yaklaşık 200 ülkeden 10.500’den fazla sporcu katılacak, ancak bunlardan yalnızca 15’i Rusya’dan olacak. Rus bayrağı veya milli marşı eşliğinde yarışmayacaklar.
Rusya’da ise yarışma 1984’ten bu yana ilk kez televizyonda yayınlanmayacak. Devlet televizyonu ise Oyunlara pek ilgi göstermiyor, sadece ekşi üzüm kokan yorumlarla Oyunlar’daki kusurlara işaret ediyor.
Örneğin, haber bölümleri, kaçınılmaz olarak tekrar kanalizasyonla dolacağı sonucuna vardıkları Seine Nehri’nin temizlenmesi hakkında haber yaptı. Ve medya yorumcuları, bir travesti kraliçesinin Olimpiyat meşalesini taşımasından duydukları iğrenmeyi dile getirdiler – bu, Rusya’nın “geleneksel değerler” dediği şeylere giderek daha fazla vurgu yapmasına ve LGBTQ ifadesine yönelik baskılarına aykırıdır.
Bu, yıllarca rekabeti güç gösterisi ve ulusal gururu teşvik etme yolu olarak kullanan ve genellikle son madalya sayımında birinci olan geleneksel bir Olimpiyat devi olan Rusya için büyük bir düşüş. Ve bu, ülkenin iki yıl önce Ukrayna’yı işgali ve orada yarattığı günlük kargaşa için ödediği bedeli temsil ediyor.
Savaş nedeniyle katılımı yasaklanan Moskova, karşılığında Oyunları reddetmeyi seçti. Bunları, Başkan Vladimir V. Putin’in içeride milliyetçiliği körüklemek için kullandığı aynı anlatının bir parçası olarak çerçeveliyor: Rusya, ülkenin aşağılanmasına kararlı bir Batı ittifakıyla varoluşsal bir çıkmazda.
“Rusya’nın katılımına yönelik artan engellerin gerçek nedenini kimse tanımak istemiyor” dedi Rusya’da önemli bir spor web sitesinin kurucu ortağı olan ancak ülkeyi terk eden ve Ukrayna’nın işgaline karşı çıkan Belaruslu Dmitri Navosha. “Sebep savaş.” Ve Rusya’da, “bu gerçek basitçe gizleniyor ve ‘Batı Rusya’yı sevmiyor, bu yüzden hiçbir yere gitmemize izin vermiyorlar’ şeklinde yorumlanıyor” dedi.
