Birkaç yıl önce Leylah Annie Fernandez’i geliştirme programından çıkardığında Quebec eyalet tenis derneğinin kararı çok küçüktü. (Dernek ayrıca forvet ve servis atışını da istisna etti.) Büyük hata. Montreal doğumlu oyuncu, şu anda bir buçuk, altı, rakiplerinin çoğuna göre hala küçük, ancak bu yılki ABD Açık’ta ne kadar büyük bir oyuna sahip olduğunu gösterdi. Final yolunda, dünyanın en iyi beş oyuncusundan üçünü ve eski 1 numarayı eleyerek 19. doğum gününü destansı koşusunun yoğun temposunda kutladı. Finali başka bir yetenekli gence, Britanyalı Emma Raducanu’ya kaptırmış olsa da, tenis dünyasına, Kanada’nın yükselen yeteneklerinin olağanüstü mahsulünün bir başka parçası olan, hesaba katılması gereken bir güç olduğunun sinyalini verdi.
Fernandez ile ilgili dikkat çekici olan şey, genellikle maçın ortasında diğer oyuncuları neyin harekete geçirdiğini ve onları neyin sinirlendirdiğini anlama yeteneğidir. Bu, Güney Amerika’da eski bir profesyonel futbolcu olan ve ona tüm büyük maçları izlemesini sağlayan koç babası tarafından teşvik edilen bir beceri. ABD Açık’taki birkaç maçında, Fernandez başlangıçta derinliğine baktı. Sonra, yavaşça, onun bir şeyleri çözdüğünü görebiliyordunuz.
Bu, mazlumları seven New York kalabalığının baştan beri Fernandez’in arkasında olmasına yardımcı oldu – ve kendini bu içe dönük olarak tanımlayan kişinin aynı zamanda bir maçın momentumunu değiştirmeye yardımcı olmak için enerjisini nasıl kullanacağını öğrendiğini görebiliyordunuz. Bu yılın başlarında Fernandez, CBC’ye “Büyürken tenisi her izlediğimde çok güzeldi. Beni ona çeken şey yoktan bir şey yaratabilmen.” Sahadayken onun yaratıcılığını, yoktan bir şey yaratma arzusunu hissedersiniz; ileriye giden yol engellendiğinde, yeni bir yol bulmak için.
