Günaydın. Salı günü. Bugün metroda bazen neden reklam duyabileceğinizi öğreneceğiz. Ayrıca Manhattan ilçe başkanının topluluk kurullarını konut geliştirme yanlısı üyelerle nasıl doldurduğuna da bakacağız.
Kredi… Jeenah Moon New York Times için
Metrodaki bazen anlaşılmaz anonsların hepsi size asansörün nerede olduğunu, polisin nerede olduğunu veya trenler istasyonunuzu atladığında ne yapmanız gerektiğini söylemez. Bazıları, tıpkı çoğu radyo istasyonunda olduğu gibi, reklamdır.
Nitekim geçtiğimiz hafta ticari olmayan bir radyo istasyonu metrodaki bazı reklamların parasını ödedi.
Metroları işleten Metropolitan Ulaşım Otoritesi, “Gossip Girl” ve “Sex and the City” devam filmi “And Just Like That” gibi televizyon şovları için sesli reklamlar da yayınladı. Geçtiğimiz yıl, “Indiana Jones and the Dial of Destiny” filminin reklamları, bu seriyi kurgusal arkeoloğun hiç yağmalamadığı yerlere yeraltına taşıdı.
Ulaşım ajansı, trenlerde ve platformlarda halka açık adres sistemleri aracılığıyla duyulabilen reklamların, yılda 170 milyon dolar getiren bir reklam programının parçası olduğunu söylüyor. Bu rakam, istasyonlardaki video monitörlerindeki reklamlardan ve posterlerden elde edilen gelirin yanı sıra reklamlardan elde edilen geliri de içeriyor. MTA, her reklam türünden ne kadar para geldiğini ayrıntılı olarak açıklayan bir döküm yayınlamadı.
170 milyon dolar, MTA’nın 19,2 milyar dolarlık bütçesinin yüzde 1’inden daha azına denk geliyor. Yine de The Daily News geçen yıl bir başyazısında Indiana Jones reklamlarının “iğrenç bir satılmışlık” olduğunu söyleyerek şikayette bulunmuştu: “Sistemi yöneten kişiler, işe yarar bilgiler için ayrılması gereken ve bu konuda yeterince iyi çalışmayan PA sisteminden pis ellerini çekmeli.”
