Olimpiyat ateşi bir alev değildir.
Eh, bir tür alev. Ama ateşten yapılmamış. Ateşe çok benzese bile.
Bekleyin. Geriye döneyim. Her Olimpiyat ev sahibi şehrinin, Oyunların geleneğini kabul etmekle zamana ayak uydurduğunu göstermek arasında bir çizgide durmasını gerektiren birkaç temel görevi vardır .Esasen, her yeni sunucunun hit parçaları çalması ama yine de dinleyicileri şaşırtması ve memnun etmesi gerekir. Örneğin, mavi boya ve simle kaplı, neredeyse çıplak bir adamın bir mavnada olduğu bir açılış töreniyle sonuçlanıyorsunuz.
Ve böylece hiç de alev olmayan bir Olimpiyat ateşi elde edersiniz. Paris 2024 organizatörlerine göre aslında “bir sis bulutu ve ışık huzmeleri” olan bir alev. Bu alev (ya da “alev” mi?) devasa bir kazanda durur, 40 LED spot ışığı ve 200 sisleme nozulundan oluşur ve Oyunların her gecesi havaya yükselecek devasa bir sıcak hava balonuna benzeyen bir şeye bağlıdır.
Pazar günü Paris’in merkezindeki Tuileries Bahçesi’nde o “alevi” ziyaret ettim, burada çevresine belli bir gezegensel çekim uyguladı. Turistler toplandı ve kameralarını başlarının üstüne tuttular. Bisikletçiler fotoğraf çekmek için atladılar. Polis memurları sırayla onunla selfie çektiler.
Bir ateş gibi titriyor, ancak yanında yürürken bacaklarımda serin bir sis hissettim, iş başındaki illüzyonun bir hatırlatıcısıydı. Tüm yapı – metalik, başka bir dünyadan ve belirsiz bir şekilde fütüristik – bahçeyi çevreleyen dingin ortam ve 19. yüzyıl heykelleriyle çekici bir kontrast yaratıyor.
