Brihuega’da lavanta çiçeklerinin açtığı bir gün için tek bir plana ihtiyacınız var: Gün batımında tarlaya varmak, göz alabildiğine uzanan, beklenmedik, yemyeşil mor bir alan ve hemen arkasında İspanyol güneşinin turuncu parıltısını görmek.
Yaklaşık 4.700 mil karelik Guadalajara eyaletinde bulunan ve Madrid’e arabayla yaklaşık bir saat uzaklıktaki küçük bir ortaçağ kasabası olan Brihuega, kahverengi ve açık yeşil tonlardaki tarım arazileri, köyler ve doğa koruma alanlarıyla çevrilidir. Ancak her yıl yaz aylarında, İspanya İç Savaşı’nın en kanlı savaşlarından bazılarının yaşandığı tarlalarda, bu renkler yaklaşık 2.500 dönüm veya 3.000 Amerikan futbolu sahasına eşdeğer olan bin hektar lavanta çiçekleriyle değişir.
Son on yılda lavanta hasadı Brihuega’yı canlandırdı, doğal güzellikleri Fransa’daki Provence gibi tatil favorileriyle yarışacak düzeyde olan bölge, hem ziyaretçileri hem de Avrupalıları kendisine çekti.
“Fransızlar hakkında kötü bir şey söylemek istemiyorum ama İspanyollar, belki de daha çok – dicharacheros’uz,” dedi kasabanın başlıca lavanta çiftçisi Ángel Corral Manzano, dışa dönük ve konuşkan anlamına gelen, çevrilmesi zor bir İspanyolca terimi kullanarak. “Sizi ağırlamak için çok istekli ve heyecanlıyız.”
Çiçek açan endüstri
Brihuega’yı ilk olarak yakınlardaki üniversite kasabası Alcalá de Henares’te okurken öğrendim. Bir öğleden sonra manchego peyniri ve jamón Ibérico’ya canım çektiğinde, bir şarap barı olan Vinoteca Esencias del Gourmet’ye rastladım. Kroketler ve peynirlerle ziyafet çekerken ve baharatlı bir syrah içerken, bar sahibi Javier Hernandez bana memleketi Brihuega’dan bahsetti.
Nesiller boyunca ailesi kasabanın churreros’uydu, churro yapımcıları. Ancak küçük İspanyol köylerindeki birçok genç gibi Bay Hernandez de Brihuega’yı terk etti.
