[WhatsApp’tayız. Şimdilik takipteyiz ]
İrlandalı Sinead O’Connor, 1990 yılındaki aktivizmiyle birleşen ve 56 yıl önce, kronik akciğer tıkanıklığı nedeniyle iltihaplı ve bronşitli bir hastalık nedeniyle 56 yıl sonra, çalışmama sertifikası aldıktan sonra 1990 yılında ünlü bir İrlandalı oldu.
Yine de, Londra’da O’Connor’ın “doğal nedenlerden dolayı” çok fazla şey öğrendiğini gösteren bir örnek, ancak daha fazla ayrıntı yok. O’Connor’un ölümü anında poliçe, “çok özel bir şey gibi değil”.
Sezon geçişini kaydeden O’Connor’un fesih sertifikası, bazı gecikmelere rağmen. “Kronik akciğer tıkanıklığının alevlenmesi ve bronşların alt solunum yollarından ileri derecede bir enfeksiyonla birlikte alevlenmesi” uyarısı, bu konuda bilgi veriyor. Fue, O’Connor’ın ilk maridosu John Reynolds tarafından sunuldu.
O’Connor, 1990 yılında Prince’in “Nothing Compares 2 U” versiyonuyla dünya çapında bir dünyaya dönüştü. Albüm, 1991’de en iyi alternatif müzik yorumlarından biri olarak Grammy ödülüne layık görüldü.
También, aktivist olarak ünlü olduğunu kanıtladı, Katolik Katolik Kilisesi’nde, kadın düşmanlığında, bazen İrlanda’da Britanya’da ve diğer yerlerdeki cinsel tacizleri kınadı. Yaşamımızın son yıllarında, zihinsel durumlarımızı öğrendik ve çocukça suiistimalden dolayı iyileşme sürecimizi tamamladık.
O’Connor’ın İrlanda’ya yakın olan tarafı, gidişat ve gidişattaki provokasyon politikaları nedeniyle tartışmalı bir figür haline gelen ulusal bir ülke haline geldi. 1992’de O’Connor, bir etkinlik sırasında Papa Juan Pablo II’nin bir fotoğrafını çekti. Cumartesi gecesi canlıIglesia Katolik Romana’da cinsel tacize ve menorelere karşı protesto etmek için.
Gün geçtikçe, O’Connor’ın mirası ve temsiliyle ilgili tartışmalar devam ediyor.
Londra’da, New York’ta çok sayıda insanı cezbeden, ilk stüdyo albümünün evinde kendi evinde bir gösteri gerçekleştirdi. Ve, bir gün, Dublín’deki bir müze, hermano’nun “korkunç” olduğu ve “hiçbir şeyle alakası olmadığı” için bir figürü emekliye ayırdı.
The New York Times’ın popüler müzik eleştirmeni Jon Caramanica, O’Connor’ın kariyerinin bir değeriyle “Bu dönem, basit bir pop şarkıcısından çok daha büyük” diye yazıyor.
“1990 yılının ilk on yılı ilkelerini benimseyen erkek yıldızlı bir sosyo-politik sembolle dönüştürülüyor”, devamı, “parlak coşku kültürünün bir yeniden keşfi ve o zamanın daha pahalı bir maliyeti olabilir”.
