John A. Pernorio, Rhode Island’daki Heritage Hills huzurevindeki yatağının başındaki çağrı düğmesine saatlerce bastı. Emekli bir kamyon şoförü olan Pernorio, onlarca yıl önce iş başında düşerek omurgasını incitmişti ve artık yürüyemiyordu. Aldığı antibiyotikler sık sık tuvalete gitmesine neden oluyordu. Ancak oraya ancak biri tekerlekli sandalyesine oturmasına yardım ederse gidebiliyordu.
Bir yardımcı nihayet cevap verdiğinde, saatlerdir kirli külotlarla yatıyordu, dedi. Bu defalarca oldu.
“Bu aşağılayıcıydı,” dedi 79 yaşındaki Bay Pernorio. “Günde 21 saatimi yatakta geçirdim.”
Bordro kayıtları, Heritage Hills’te kaldığı süre boyunca günlük yardımcı personel seviyelerinin eyalet yasasına göre asgari seviyelerin %25 altında olduğunu gösteriyor. Bakımevi, tüm sakinlere yüksek kalitede bakım sağladığını söyledi. Buna rağmen, Rhode Island personel kuralını uygulamadığı için eyaletle başı dertte değildi.
Ülkedeki yaklaşık 15.000 huzurevindeki hemşire ve yardımcı personel yetersizliği, bu huzurevlerinde yaşayan 1,2 milyon Amerikalının bakımında yaşanan en rahatsız edici eksikliklerin kökeninde yer alıyor. Bu kişiler arasında ülkenin en güçsüz yaşlıları da bulunuyor.
Döndürülmedikleri için iltihaplı yatak yaraları oluyor. Kimse gelip onlarla ilgilenmediği için dışkıda yatıyorlar. Kimse etrafta dolaşmalarına yardım etmediği için yıkıcı düşüşler yaşıyorlar. Onları sakinleştirmek ve yatıştırmak için kimyasal ve fiziksel kısıtlamalara maruz kalıyorlar.
Kaliforniya, Florida, Massachusetts, New York ve Rhode Island eyaletler arasında sakin başına en yüksek asgari bakım saatini zorunlu kılarak huzurevi kalitesini iyileştirmeye çalıştı. Ancak bu eyaletlerdeki kayıtların incelenmesi, bir yasayı kitaplara koymanın daha iyi personel sağlama garantisi olmadığını ortaya koydu. Bunun yerine, birçok huzurevi, genellikle düzenleyicilerin izniyle veya hiçbir sonuç olmaksızın, gerekenden daha az çalışanla faaliyet gösterdi.
