[WhatsApp’tayız. Şimdilik takipteyiz ]
Paris Olimpiyat Oyunları’nda, 1924 yılında Fransa gibi ilk kez kutlanan görkemli bir yer, bitmek bilmeyen bir devrim ateşiyle, hayal bile edilemeyecek kadar büyük bir dönüşümün yansıması için bir imzayı geciktirdi: bir büyük şehirdeki dönüşüm. stadyum.
Paris Corazon’u, Rio Sena’nın kilometrelerce atletizmini gerçekleştiren bir filo sayesinde, Viyana’daki açılış töreninin hazırlıklarıyla meşgul oldu ve bu güçler, ilginç bir zevkle bağışlandı. COVİD-19 salgını nedeniyle şehir sakinleşmedi ve dinlenmedi.
Austerlitz’in girişinden Mirabeau’ya kadar, batıda, caddeler açıkta, seyircilerin inşa ettiği yerler Rio’daki orillalara doğru ilerliyor, aslar doğru yerde ve sakinlerin QR kodlarını yayması gerekiyor. evlerinize gidebilmek için policía para. Puente Alejandro III’teki dorados, ninfalar ve diğer çeteler, metal dereceleri ve polisin pozlarını düşünüyor.
Olimpiyat projesi, cesaretiniz nedeniyle aşılamaz, ancak Torre Eiffel, 1889’da Paris’te çok sayıda kötüleyiciye galip gelerek Paris’i ele geçirdi. Guy de Maupassant, Exposición Universal de Paris için inşa edildiğinde, Torre’yi Paris’e en çok salan “dev bir espantose” olarak nitelendirdi.
Ahora, ilk ve ikinci sırada, dev olimpik devler (azul, amarillo, zenci, yeşil ve rojo) Torre’u süslüyor. Campo de Marte parkındaki parlak gecede, oyun oynama yeterliliğini kutladınız. Hepsi Sena Nehri’nde, 1500 milyon dolarlık bir maliyetle süslenmiş ve yeterli miktarda gevşek, 10 kilometrelik ulusal ve triatlon boyunca çeşitli olimpiyatları kutlamak için zar atmışlar.
