Marcelo Bielsa gözlerini yerden zorlukla kaldırarak, kaybedilenlere bir ağıtla başladı ve gelecek olanlara bir ağıtla bitirdi. Bielsa’dan daha alt düzey yöneticiler, Uruguay’ın filozof-antrenörü, Brezilya ile oynanacak bir Copa América çeyrek finalinin yaklaşan maddi gerçekliğiyle meşgul olabilirdi. Bielsa her zaman daha çok uhrevi olanla ilgilenmiştir.
Çizdiği resim duygusal, içten ve gece yarısı siyahıydı. Futbolun ihtişamı, dedi, her zaman ücretsiz olması, “popüler bir mülk” olması, “en fakir insanlara” bile sunulan birkaç zevkten biri olmasıdır. Şimdi, oyunu bütünüyle yutan “iş” onu acımasızca ellerinden kopardı.
“Futbol giderek daha fazla seyirciye ulaşıyor ancak giderek daha az çekici hale geliyor,” dedi. “Bu oyunu dünyanın en iyi oyunu yapan şey bugün önceliklendirilmiyor. Ne kadar çok insan izlerse izlesin, izlediklerini keyifli hale getirmezseniz, bu sadece işletmeye fayda sağlayacaktır.”
Bielsa’nın geleceğe dair vizyonu kasvetli olmaktan öte; biraz da kıyametvari. Tahminine göre, “izlenmeyi hak eden” daha az oyuncu olacak. Buna karşılık, oyun “daha az keyifli” olacak. Gösteri azaldıkça, futbolu küresel kültürel bir fenomene dönüştüren seyircilerdeki “yapay” patlama solmaya ve kaybolmaya başlayacak.
Dünya görüşü o kadar umutsuz, o kadar distopikti ki, aslında tek bir sonuca varmak mümkündü: Heyecan verici ve görünüşe göre fazlasıyla aktif bir Uruguay takımını Copa América yarı finallerine taşıyan Marcelo Bielsa, aynı zamanda Avrupa Şampiyonası’nı da muhtemelen çok fazla izlemiş olmalı.
