Fransa sıkıştı.
Parlamentonun çıkmaza girmesine yol açan yasama seçimlerinin üzerinden neredeyse bir hafta, Paris Olimpiyatları’nın başlamasına ise iki hafta kala, anlaşmazlıklar hüküm sürüyor ve kimse oylamanın bir kazanan çıkarıp çıkarmadığı konusunda bile anlaşamıyor.
Sol kazandığını düşünüyor. Sağ, aşırı sağcı Ulusal Birleşme’nin 146 sandalyesi de dahil edilirse Fransa’nın ona oy verdiğini savunuyor. Merkez, küçülmüş, bölünmeyi kapatmak istiyor ama şimdilik kimse ilgilenmiyor.
Önümüzdeki hafta, 18 Temmuz’da, yeni Ulusal Meclis anayasal olarak ilk kez toplanmak zorunda. Meclis başkanını derin bir güvensizlik ve ulusal huzursuzluk atmosferinde belirlemeye çalışacak. Geçici başbakan Gabriel Attal, geçen ay seçim çağrısı yapma yönündeki ani kararında kendisine danışmayan eski akıl hocası Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron ile pek konuşmuyor.
En fazla sandalyeyi kazanan ancak mutlak çoğunluktan çok uzak kalan sol görüşlü bir ittifak olan Yeni Halk Cephesi zaferini ilan etti. Tüm hafta boyunca kendi saflarından bir başbakan önerme sözü verdi ancak bunun kim olacağı konusunda henüz bir anlaşmaya varamadı.
Çıkmaz, her şeyden önce ılımlı sosyalistler ve aşırı sol Fransa Eğilmez partisi arasındaki iç anlaşmazlığı yansıtıyor. Bu, daha büyük Fransız felci içindeki birçok çıkmazdan sadece biri.
Büyük Genel İşçi Konfederasyonu sendikasının genel sekreteri Sophie Binet, sol görüşlü bir hükümetin isminin belirlenmesi için Ulusal Meclis önünde kitlesel gösteriler çağrısında bulundu. “Macron zaferimizi çalmak istiyor,” diye yazdı bu hafta Libération gazetesinde.
